I o co tyle milczenia?


Między nami niewiele się


zmienia. To miłość jest inna. Niełatwa,


nieskromna i niewinna. I o co tyle milczenia?


Lepiej mów, że mam serce z kamienia.


Że się zmieniam, jak moda, kobieta, szczęście,


jak woda...








Każda moja łza i wspomnienie chrztu,


popielata mgła, śnieg na szczycie gór,


tropikalny deszcz, lód na szklanki dnie


i mój złoty pot, gdy kochamy się,


mogą jutro być chmurą, rzeką, wieczną bielą,


burzą, rosą, akwarelą...








Każda nasza noc do utraty tchu,


zakochany wzrok


i spotkanie ust,


przenikanie dusz, obietnice twe i mój złoty pot,


gdy kochamy się, mogą jutro być inne.


Nowe, obłąkane. Zgasłe, żadne, zapomniane...








I o co tyle milczenia?


W takiej ciszy zabrzmi źle: "do widzenia".


Ja nie proszę, nie płaczę. Ja kocham,


Codziennie inaczej.