Pobiegłam przez zamglony mrok
Gdzie stoi Twój dom
Teraz w nim tylko cisza mieszka
Na imię miałaœ Agnieszka
I taki dziwny wzrok
Ty zawsze byłaœ inna
Przewrotna i niewinna
I zimna tak jak skała
Wtedy ostatni raz Cię żegnałam...

W starym lustrze
Uwięzione z drugiej strony ram
Widziałam - umierało moje drugie Ja
Chciało krzyczeć
Gdy powstałaœ taka biała
Chciało uciec
Gdy œmiertelnie całowałaœ.
A ja tu stałam !
Ty zawsze byłaœ inna
Przewrotna i niewinna
I zimna tak jak skała
Nie wierzyłam, gdy to powiedziałaœ :
Gdy nadejdzie czas
Biały ogień w nas
Smak goršcej krwi
Spojrzyj prosto i
W lustrze tam już nie będziesz Ty !

Rozbijajšc szkło
Nie słyszałam nawet œpiewu krwi
Ogarnęło mnie takie wielkie Nic
Dziœ rozumiem już -
Teraz we mnie mieszkasz
Odtšd idę drogš twojej misji
Agnieszko !

I to ja teraz jestem inna !
Jak Ty przewrotna i niewinna !
I tylko dziwnie zimna gdy
Zamiast mnie w lustrze jesteœ Ty !

I gdy nadchodzi czas
Biały ogień w nas
Smak goršcej krwi
Zamiast mnie w lustrze jesteœ Ty !