Opieramy się regułom, nie wiadomo co się ceni
Porównując się nawzajem tkwimy niezrównoważeni

Co jest we mnie takie ludzkie?
Żądza, samouwielbienie
Mamy tyle cech podobnych, lecz różnimy się od siebie

W społeczeństwie jak w pokoju
Ciasnym, świeżo malowanym
Przywierają do nas barwy, lecz proporcje są zachwiane

Kupie sobie oryginalność przechodzoną, lecz wygodną
Wypełnimy białe kartki
Zapiszemy myśl przewodnią:

.......

Nigdy się nie zrozumiemy
Sobą nigdy nie będziemy
Smutne – tylu z nas się myli
Oni nas tak wymyślili