Nic nie jest tak dobre jak nasz Pan,
Nic nie jest tak piękne, tak wielkie
Jak miłość, którą dał.

Nic nie ma lepszego jak nasz Pan
Nic nie jest tak dobre, cudowne jak miłość,
Którą dał.

Raz rolnik orał ziemię, pole pługiem zryte
Gdy nagle jego woły stanęły jak wryte.

Ki diabeł pomyślał jakiś chwast się pleni?
Zaczął kopać i skrzynię wydłubał spod ziemi.

Kopać bez łopaty, ciężka to robota,
Za to skrzynia pełna była pereł, diamentów i złota.

Tak rolnik gnał do miasta, buty zdarł,
I sprzedał wszystko to, co w domu miał,

Na pole starczyło mu pieniędzy,
By skarb zdobyć, i nie zaznać nędzy

Nie ważne były wszystkie te jego rzeczy
Wart tego skarb był, chyba nie zaprzeczy nikt,

Je, je, je, jejeje, jeee

Wielkie dobro jest w królestwie jest niebiańskim
A skarb wielki przy stole pańskim,
Pamiętaj o tym, dołóż starań, dbaj,
By na ziemi zasłużyć na raj.

Nic nie jest tak dobre, jak Pan,
Nic nie jest tak piękne, tak wielkie
Jak miłość, którą dał.

Nic nie jest tak dobre, jak Pan,
Nic nie jest tak piękne, tak wielkie
Jak miłość, którą dał.

Nic nie jest tak dobre, jak Pan,
Nic nie jest tak piękne, tak wielkie
Jak miłość, którą dał.

Nic nie jest tak dobre, jak Pan