Zawsze bałeś się ludzi
Twój przyjaciel cie znudził
Zimny pot cię oblewał kiedy drogę do nieba
Chciałeś skrócić
Twoje piekło na ziemi próbowałeś odmienić
Choć szukałeś ochrony
Ojca,matki,żony
Twoje słońce nie mogło zaświecić


Przed wystawą sklepową
Rośnie głowa za głową
Przy dwunastu ekranach
Cześć oddają od rana nowym bogom

Gdzie te schody do nieba?
Na to nabrać się nie da żaden człowiek ,co myśli
Chybaże mu się przyśni
Tylko to pozostawmy już jemu!


Przed wystawą...

W twarzach ludzi obłuda
Rezygnacja i nuda
Śmiech podszyty zwątpieniem
Nierealnym pragnieniem
Że tym razem musi się udać

Przed wystawą...