Patrzyłam w lustro tak długo,
Że uwierzyłam, iż moja dusza jest po tamtej stronie.
Małe kawałki spadające i roztrzaskujące się
Kawałki mnie
Zbyt ostre, by poskładać je spowrotem.
Zbyt małe, by zwrócić na nie uwagę,
Lecz wystarczająco duże, by pociąć mnie na wiele małych cześci.
A kiedy próbuję ich dotknąć
Krwawię
I nie oddycham
Więcej nie oddycham.

Weź oddech a ja spróbuję pociągnąć mój zapał
Lecz ty znów odmawiasz jak uparte dziecko.
Okłam mnie,
Powiedz, że zawsze byłam chora,
Że to wszystko
Nabierze sensu gdy wyzdrowieję.
Znam różnicę
Między mną a moim odbiciem.
Ja poprostu nie mogę przestać się zastanawiać,
Którą z nas kochasz,
Więc krwawię,
Krwawię
I nie oddycham,
Więcej nie oddycham.