Znowu wracasz do domu styrana. aCEa
Znowu cię widzę na kolanach. CE CE
Znów nie pytam, gdzieś była, skądżeś wróciła. aCEaG/E

Tępo patrzysz po scianach. aG
Tępo patrzysz po scianach. aG
A ja znikąd się więcej nie dowiem, a a a
niż z oczu twych i powiek, EaCE
zacisniętych do krwi warg. aGCF
Możesz milczec sobie. EaCE

Znowu budzisz się rano styrana.
Znowu cię widzę na kolanach.
Znów nie pytam:
Co się śniło?
Co tam słychać?

Tępo patrzysz po scianach.
Tępo patrzysz po scianach.
A ja znikąd się więcej nie dowiem,
niż z oczu twych i powiek,
zacisniętych do krwi warg.
Możesz milczec sobie.

Znikąd się więcej nie dowiem,
niż z oczu twych i powiek,
zaciśniętych do krwi warg.
Możesz milczec sobie,
nic mi więcej nie powie,
niż wzruszone ramie i dłonie
przestępujące ciało,
z nogi na noge
Możesz milczec sobie.
Możesz milczec sobie.

I tak wiemy oboje