Byłem dzikim włóczęgą przez tak wiele dni,
Przepuściłem pieniądze na chipsy i gry.
Dzisiaj wracam do domu, pełny złota mam trzos
I zapomnieć chcę wreszcie jak podły był los.

REF.: Już nie wrócę na morze, nigdy więcej o nie.
Wreszcie koniec włóczęgi, na pewno to wiem.

I poszedłem do baru, gdzie bywałem nie raz,
Powiedziałem barmance, że forsy mi brak.
Poprosiłem o kredyt, powiedziała: Idź precz!
Mogę mieć tu sto takich na skinienie co dzień!


Gdy błysnąłem dziesiątką, skoczyła jak kot
I butelke najlepsza przysunęła pod nos.
Powiedziała zalotnie: Co chcesz mogę Ci dać,
Ja jej na to: Ty flądro, spadaj znam inny bar!

Gdy stanąłem przed domem, przez otwarte drzwi,
Zobaczyłem rodziców, czy przebaczą mi.
Matka pierwsza spostrzegła jak w sieni wciąż tkwię.
Zobaczyłem ich radość i przyrzekłem, że ...