Kiedy góral umiera to góry z żalu sine D D7
Pochylają nad nimi głowy jak nad swoim synem G D
Las w oddali szumi mu odwieczna pieśń bukowa e G D
On długo się sposobi przed najdalszą drogą e G D

Kiedy góral umiera to nikt zanim nie płacze
Siedzi i czeka az kostucha w okno zakołacze
Oczy jeszcze raz wysoko podniesie do nieba
By pożegnać góry swoje by im coś zaściewać

Góry moje wierchy moje otwórzcie swe ramiona D e
Niech na miękkim mchu posłaniu cichuteńko skonam G D
Ojcze mój halny wietrze powiej ku północy D e
Ciepłą drżącą swoja ręka zamknij zgasłe oczy G D
Bym mógł w ziemie wrosnąć strzelić potem e
Do słońca smreczyną i na zawsze szumieć G D e
nad swoją dziedzina G D