idę samotny wśród gór zagubiony
wiatr tylko ścieżki me zna

słońce niebawem za horyzont się uniesie
lasem zawładnie mgła
gdy wśród ciemności jakiś ogień ujrzę
będzie to dobry znak
nowych ludzi poznam od nich się nauczę
gawęd tak starych jak świat


REF: niech każdy z Was się dowie

co stracił nie będąc tu
świerk szumem lasu ci opowie

co zaszło przed laty stu
strumień orzeźwi Ci stopy

i on kiedyś wody dał
spragnionym życia wędrowcom
co szli tędy tak jak ja


gór za górą chowa swe oblicze
lecz ja dokładnie je znam
nic mi nie ujdzie wszystko to zaliczę
chociaż to drogi szmat
wciąż lat przybywa i świat się sterzeje
lecz naturalna to rzecz

ktoś kto przegląda nasze stare dzieje
może przeczyta ten tekst