Kiedy gAóral umiera, to góry z żalu sine
PochylFają nad nim głowyA jak nad swoim synem
Las w oddhali szumi mu odwiFeczną pieśń bukAową
A on dłhugo sposobi się przDed najdalszą drAogą
Kiedy góral umiera, to nikt nie układa baśni
Tylko w niebie roziskrzonym mała gwiazdka gaśnie
Głowę jeszcze raz uniesie do góry do nieba
By pożegnać góry swe, by, by im coś zaśpiewać
Ref:A Góry moje, wierchy moje otwhórzcie swe ramiona
    D Niech na miękkim z mchu posłaniu cAichuteńko skonam
Ojcze mój halny wietrze powiej ku północy
Ciepłą drżącą swoją ręką zamknij zgasłe oczy
Kiedy góral umiera, to nikt nad nim nie płacze
Siedzi i czeka aż kostucha w okno zakołacze
Ziemia twardą szorstką ręką tuli go do siebie
By na zawsze zostać mógł pod, pod góralskim niebem
Ref: x2
Bym mógłh w ziemię wrosnąć, strzelić potemF do słońca sAmreczyną
I na zhawsze szumieć już nFad swGoją dziedzAiną
Ref: x2
FHej,G hej,A hej, hej x7
FHej,G hejA