Delikatne światło prześwieca
Wrota wdzięku ku mnie i ku Tobie.
Okłamują nasze niespokojne serca.
Migocący płomień tak razi
Pożerał noc którą powinniśmy widzieć.
Strach utrzymywał nas w sile

Ale wiedziałem gdzie będę czekał
Z dala od Twoich bogów
Którzy goili wszystkie rany i śwaitło nieskończonej ciemności.

Powoli noc świeciła nad Tobą.
Prześwieca wrota ogniem.
Karmiłem się Twoją miłościa.
Słaby ogień wziął mnie stąd.
Z uścisku okrucieństwa i delikatności.
Z nielicznych zachował moją duszę.

I wiem gdzie będę czekał
Daleko od Twoich bogów
Którzy goili wszystkie rany i swiatło nieskończonej ciemności.

To świeci na Tobie i ulega Twojemu płonągemu sercu.
Płonie moja prawda w Twoich ramionach.
Jak kult Twojej opuszczonej miłości.