(każda zwrotka pół tonu wyżej)
W zardzewiałej ziemi - chwasty i kamienie, a E7
W zardzewiałej ziemi - wyschnięte strumienie. E7 a
Zmarszczki dróg na próżno żłobionych przez wieki, C G
Linie papilarne niespełnionej rzeki. E a (za drugim razem |E|aF7|

W zardzewiałej ziemi - kości, sierść i zęby -
Proch, co skrywa diament wypchnięty z jej głębin.
A nad nią błękitne po chmurach wspomnienie -
Rozedrgana spiekota, ulewne płomienie.

Po tej zardzewiałej ziemi ludzie pokrzywdzeni
Zabłąkani w koleinach wyschniętych strumieni
Wydłubują strzępy sierści, kości i diamenty
Majacząc na słońcu, śniąc chłodne odmęty.

Majaczące plemię spragnione krynicy
Zbrojne w kości przodków - tłucze się i krzyczy.
Wściekła kłótnia wstrząsa niebiosa hałasem:
Czy Bóg - czy rozsądek ma być ich kompasem?

Przez siebie uwielbieni i znienawidzeni
Depczą mylne szlaki wyschniętych strumieni
Z tą prawdą tak niemiłą i świętym i łotrom:
Bóg sprawił, że wciąż idą...
Rozsądek - że dotrą!