aNie wiem skąd wd pamięci mej zjawiają sGię,               C 
azamykam oczy, stojdą wciąż jak we śnGie.                E 
FKlepsydrę znów oGbrócił los. C       G 
Został duszay jęk, cichy i bdolesny niFczym szlEoch                 a 

.
Widzę dzieci zaplątane w tamte dni,
dorosłe oczy, w których nie masz jednej łzy.
Odeszły w mrok, bezbronne tak.
Tylko duszy krzyk w ciszy zatrzepotał niby ptak.


Widzę matki szukające rodzin swych,
w płonących gruzach gdzie ocaleć nie mógł nikt.
Wypalił się nadziei ślad.
Tylko duszy jęk, w liściach błądzi czasem, tylko wiatr.


Widzę chłopców, pod obstrzałem pryska piach,
za duże chełmy, w oczach skrył się zwykły strach.
Odeszli gdzieś, przeminął czas.
Tylko duszy krzyk wzbił się ponad światem... i zgasł.