Michał Żebrowski:
Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię w przegięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie
i wargi się wilgotne rozchylą bezwiednie.
Kasia Nosowska: (2 razy)
Mów do mnie jeszcze,
z oddali, z oddali.
Niech głos twój płynie,
na powietrznej fali.
MŻ:
Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urywanym oddycha oddechem
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.
KN: (2 razy)
Mów do mnie jeszcze,
z oddali, z oddali.
Niech głos twój płynie,
na powietrznej fali.
MŻ:
I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania
przyznać, że czuje rozkosz, że moc pożądania
zwalcza ją, a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.
KN: (2 razy)
Mów do mnie jeszcze,
z oddali, z oddali.
Niech głos twój płynie,
na powietrznej fali.
MŻ:
Lubię to -- i tę chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana, zmęczona leży nieprzytomnie,
a myśl moja już od niej wybiega skrzydlata
w nieskonczone przestrzenie nieziemskiego świata.