W kącie, obok okna
Wisi samotna fotografia
Nie ma powodu
Dla którego nigdy nie zauważam wspomnienia, które może mnie zatrzymać

Jest rana, która zawsze krwawi
Jest droga, którą zawsze podążam
I wiem, że nigdy tu nie wrócisz

Spędzałem dni nie rozmawiając
Jest pewien luksus w ciszy
Przwykłem do tracenia ambicji
I walczenia by utrzymać to, co pozostało

Gdy już zniweczone, pozostał jedynie dym
Palący i oślepiający me oczy
Przykrywający to, co naprawdę się stało
I wmuszający na mnie ciemność