Dano mu latać

Mógł stać się wrażliwy...
Ale stał się nieczuły
Zły moment, nic nie mogło go ocalić
Samotny w korytarzu, czeka, w zamknięciu
Podniósł się by zejść im z drogi,
Biegł setki mil
Dotarł do oceanu, zapalił i napił się herbaty
Wiatr się wzmógł, powalił go na kolana
Nadeszła fala niczym pięść miażdżąca twarz
Wyrzyciła go... skrzydła wysoko,
Popatrz teraz na niego
Ramiona rozpostarte na morze
Gdy jest wyrzucony ooo jak...ooo...
leeeci...ooo....wysoko....oo.....
Poszybował z powrotem na dół bo chce sie dzielić
Kluczem do zamków
Kajdan które widział wszędzie...
Lecz najpierw został rozebrany,
Potem pchnięty nożem
Przez ludzi bez twarzy, skurwieli
Nadal stoi...
Nadal obdarza miłością, po prostu ją rozdaje
Miłość którą otrzymuje jest miłością którą uratował
Szasami widziany jest dziwny punkt na niebie...
ISTOTA LUDZKA,
KTÓREJ DANO LATAĆ
latać...ooo...wysoko...latać.....ooo....
on leci...ooo...