Pod żaglami Zawiszy,
życie płynie jak w bajce.
Czy to w sztormie,
czy w ciszy,
Czy w noc ciemną,
w dzień jasny.

Kiedy grot ma dwa refy,
fala pokład zalewa,
To załoga Zawiszy,
czuje wtedy, że pływa.
czuje wtedy, że pływa.

Białe żagle na masztach,
to jest widok mocarny,
W sercu radość i siła,
To Zawisza nasz Czarny

Więc popłyńmy raz jeszcze,
W tę noc zimną bez końca,
Aby użyć swobody,
wiatru morza i słońca,
wiatru morza i słońca,
wiatru morza i słońca.