Zapomniał, że w tych samych łachach czwarty rok, A h e A D
że z dziewczyną można iść, przy księżycu w noc. G D G e A
Pozostał mu karabin, ból i kilka zdjęć. A h e A D
I choć z blachy, lecz orzełek i ta pieśń. G e A

Na, na, na, na , na , na, G A h e G e A
na, na, na, na, na, na...

Wokoło noc, a on wśród brzóz po cichu gdzieś,
z karabinem swoim w garści, znów na akcję szedł.
I mimo to, że śmierci miał powiedzieć cześć,
śpiewał cicho dla otuchy refren ten.

Na, na, na, na, na , na,
na, na, na, na, na, na...

Nie było szans, szkopów kompanie były dwie.
Lecz dla niego bez wystrzału polec, to był grzech.
Gdy strzelał wciąż w dłoni orzełka swego grzał.
Jeszcze strzelał, gdy w oddali błysnął strzał.

Na, na, na, na, na, na,
na, na, na, na, na, na...

Nie myślał, że śmierć matka nagle przyjdzie tak,
nie dokończył swojej pieśni, dzielny żołnierz nasz.
I tam gdzie padł, w szarej brzezinie głogu krzak,
razem z wiatrem śpiewa wszystkim ludziom tak...

Na, na, na, na, na, na, na,
na, na, na ,na ,na ,na...