odarty z nocy starty z blasku
poranny płat życia obszar na granicy światła
zwiewny początek świtu i białości
niedoskonałe zdjęcie z łóżka a potem
chowany w śniegu dzień
stół łączy świadomość z bytem
poranne izolowanie marzeń sennych

do okna przylega pejzaż
odmienił oblicze krajobrazu
karawana figur podąża wiernych równych w szeregu

w przelocie i przetarciu oczu
powietrze wysoko nabiera błękitu od świtu
kolumna przyrody paruje ciemnością
obłokiem bez jasności bez tajemnicy
nocą która przemija

nic nie kończy się
wszystko się zaczyna