Sam wiesz

Moją ręką napisał ktoś na tej kartce króciutki wiersz: a B a (x 2)
"świata raczej mam dość, ale czasem mi brak h zmn. E (x 2)
trochę czasu bym mógł poukładać swe słowa w świat". h zmn E F
Później gumką przezornie starł paradoksu koślawy bieg, a B a x 2
strachem wieje z tych ścian, lepiej niech zimna biel h zmn. E
wchłonie jak ślady sań czarnych liter niezgrabny ścieg. h zmn. E F

Przecież wybrałeś co masz, kartka odbija twą twarz, d G C F
przestrzeń przecięta jak rdza w wytartym lustrze. h zmn. E a A
Przecież wybrałeś sam wiesz duszą i ciałem ten grzech d G C F
za który nigdy i nikt nie daje róż. h zmn E a


a / E


Być poetą to wielka rzecz, zatem wielkość nie grozi mi.
Kiedyś śnił mi się laur, później tylko się śnił,
wreszcie sczerniał i zbladł, zawisł kleksem nad resztą dni.
Moją ręką napisał ktoś na tej kartce króciutki wiersz
"świata raczej mam dość ale czasem mi brak
trochę czasu bym mógł poukładać swe słowa w świat".

Przecież wybrałeś co masz, kartka odbija twą twarz,
przestrzeń przecięta jak rdza w wytartym lustrze.
Przecież wybrałeś, sam wiesz, duszą i ciałem ten grzech,
za który nigdy i nikt nie daje róż.