1. Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila.
Splecione ręce, gdzieś na plaży oczu błysk.
Wysłany w biegu krótki list, stokrotka w śniegu dobra myśl.

To wciaż za mało moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt, bo potem bedzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

2. Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach.
Kropelka żalu, której winien jesteś ty.
Nie prawda, że tak miało być,
że warto w byle pustke iść.

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nkit chłodu ust, braku słów.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

3. Odloty nagłe i wstydliwe, nie zabawne.
Nic wiedzący a zdradzony pies czy liść.
Załośnie chuda kwiatów kiść
i nowa złuda, nowa nić.

To wciąż za mało moje serce, żeby żyć.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt, chłodu ust, braku słów.
Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd
i nie wybaczy nikt chłodu ust twych....

Gdzies w hotelowym... a E a
Splecione... G C
Wyslany... A7
Stokrotka...d
To wciaz za malo... G C

ref. Uciekaj...d
Bo potem...a
I nie wybaczy...d
Chlodu... E a