"Uciekaj, moje serce"



Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila, a E a

splecione ręce gdzieś na plaży oczu błysk, G C

wysłany w biegu krótki list, A7

stokrotka śniegu, dobra myśl, d

to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć. G C



Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd d a

i nie wybaczy nikt chłodu ust twych. d E a



Deszczowe wtorki, które przyjdą po niedzielach,

kropelka żalu, której winien jesteś ty,

nieprawda, że tak miało być,

że warto w byle pustkę iść,

to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.



Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

i nie wybaczy nikt chłodu ust, braku słów,

uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd

i nie wybaczy nikt chłodu ust twych.

Odloty nagłe i wstydliwe, niezabawne,

nic nie wiedzący, a zdradzony pies czy miś,

żałośnie chuda kwiatów kiść

i nowa złuda, nowa nić,

to wciąż za mało, moje serce, żeby żyć.



Uciekaj skoro świt ...