Stanisław Soyka - Czas nas uczy pogody



Widziałem... e h C G

W miękkie... a e D

A innym... e h C G

Młody był... a h C D G



Ref.

Wiele... D C7+ a7 h7

Zaplšcze... C a7 C D G

Bronisz... D C7+ a7 h7

Czas... C G A H7 E F E



Iluż... E9 fis7 H0 E7

Zamienił... H9 Hsus4 G A H C H

Może... E9 fis7

Znów... H0 E7



Widziałem... e h C G

Starsi... a e D

Księgi... e h C G

Herbaty... C G A H7 E F E



Ref.

Wiele... D C7+ a7 h7

Zaplšcze... C a7 C D G

Bronisz... D C7+ a7 h7

Czas... C G A H7 E F E









































Widziałam wiatr o siwych włosach,

roznosił spokój wśród pól,

w miękkie babie lato kości grzał,

a innym razem lasy kosił,

spadał ostrzem z gór,

młody był, Bogiem był i gnał wolny tak.



Wiele dni, wiele lat, czas nas uczy pogody,

zaplącze drogi, pomyli prawdy,

nim zboże oddzieli od trawy.

Bronisz się, siejesz wiatr, myślisz jestem tak młody,

czas nas uczy pogody,

tak od lat, tak od lat.



Ilu ludzi czas wyleczył z ran,

zamienił w spokój duże krwi,

może kiedyś tam, pod jesień tak,

znów czoło wypogodzi i wygładzi brwi.



Widziałem dni w muzeach sennych,

o wnętrzach zimnych jak mrok,

starsi ludzie w rogach wielkich sal,

księgi pięknych myśli pełne,

pokrył gruby kurz,

herbaty smak, kapci miękkich szum, spokuj serc.



solo + refren