Mosty które \d
Pod osłoną nocy \B
Przerzucamy do siebie \A7
Porywa świt \B A7
Trwa potop jutrzenki \d
Po obu brzegach bezradnie biegamy \B A7
Ręce do siebie wyciągamy \B A7

Twoje oczy \B A7
Rozwarte szeroko rozstaniem \d
Oddalają się i serce za nimi podąża \B A7 d
Oglądając się i raz po raz za siebie \B A7 d
Oglądając się za siebie \B A7 d

Przez niebo przebiega
Dreszcz niepokoju
Rozstępuje się świat
Na dwie połowy
I coraz mniejsza
Staje się włosów chnura
Kasztanowa

I twoja ręka
Wyrwana z mojej
Do stacji zbliżają się robotnicy
Dnia powszedniego
O twarzach przeraźliwie
Trzeźwych