hPoistniały cezerwienie Ana niebiosówD uboczu -
PGoistniały dlFisa nikogo, shamym sobie rAaczej - wbrDew...
hI nie umiemy peowiedzieć, skAąd uległość mDych oczu
TGym zarysom drzFisew na chmurze... Trzhebaż oczom tFisakich drzDew?...

Wiem, że muszę wypatrzeć w nicość śniącą się drogę.
Odchodzimy gdzieś co chwila i co chwila brak nam lic...
I nie mogę cię pieścić i pieścić nie mogę -
Tylko patrzę w zmierzch za tobą i nie pragnę widzieć nic.

AUsta twoje - daleko! DUsta twoje - tak blisko!
SGerce w żalu zatwardziałe dFiso rąk białych weź i złam!
CzAy pamiętasz ów ogród - płDot wysoki - mgłę niską?
MgłGa - to czlowiek niepotrzebny, snFisem mi równy - taki sam!

Coś tam o nas przez liście zaszeptało do cienia -
Potoczyło się po drzewach - zrozumiało w nas - i lśni...
W ustach twoich - tkwi chłodna odrobina znużenia -
Więc pójdziemy do ogrodu! Poszukamy zmarłych dni!

Jest tam ścieżka znajoma - i jest drzewo za bramą.
Czay pamiętasz, jak się idzie? trzeba minąć cały świat!
Wdziej tę suknię, co wtedy!... Włosy uczesz tak samo!
I pójdziemy do ogrodu... Ty idź - pierwsza... Pójdę w ślad...