Na manewry do Saint Marca a
Przypłynęła marynarka, a
Przypłynęła hen z dalekich, obcych mórz. a A7
A że karczma była sławna d
U starego ojca Pawła, a
Więc tam spieszy pięciu chłopców z „Albatrosa”. E E7 a

I ten pierwszy, co był chudy, a
I ten drugi, co był rudy, a
I ten trzeci, co bez przerwy wódkę chlał, a A7
I ten czwarty – ten obdarty – d
Co miał w górę nos zadarty, a
I co z czartem o swą duszę w kości grał! E E7 a
I ten piąty – ten najmłodszy – a
Co w miłości był najsłodszy, a
Co miał oczy jak diamenty czarne dwa! a A7
Jak dziewczynie spojrzał w oczy, d
To od razu zauroczył a
I mógł wtedy robić wszystko to, co chciał! E E7 a A7
Każda jasno-, ciemnowłosa d
Śni o chłopcach z „Albatrosa”, a
Z „Albatrosa”, bo ich statek tak się zwał. E E7 a



A miał stary ojciec Paweł
Córkę wielce niełaskawą,
Piękną Lili, co nie chciała chłopców znać.
Aż pewnego dnia ujrzała,
Strach powiedzieć – pokochała
Wszystkich naraz pięciu chłopców z „Albatrosa”.
I pierwszego, co był chudy…
Odpłynęli chłopcy nagle,
Znikły w dali białe żagle,
Płacze Lili, morze gorzkie od jej łez.
A wtem z dala mkną sygnały,
Że „Albatros” wpadł na skały,
Zatonęło pięciu chłopców z „Albatrosa”.
I ten pierwszy, co był chudy…
Płacze Lili dniem i nocą,
Gwiazdy w niebie jej migocą,
Wielkim falom wciąż przybywa Lili łez.
Lecz… nie mija roczek cały,
Dziadzio Paweł niańczy małych


Pięciu malców – nowy manszaft „Albatrosa”.

A ten pierwszy – to jest chudy,
A ten drugi – to jest rudy,
A ten trzeci – jakby trochę wódki chciał,
A ten czwarty – ten obdarty –
Co ma w górę nos zadarty,
Już by z czartem o swą duszę w kości grał!
A ten piąty – ten najmłodszy –
Tak jak ojciec jest najsłodszy
I ma ślepia jak diamenty czarne dwa!
Jak dziewczynie spojrzy w oczy,
To od razu zauroczy
I mógł będzie robić wszystko, co by chciał!
Nie płacz Lili złotowłosa,
Rośnie manszaft „Albatrosa”,
Taki sam, jak tamten z dzikich skał