Dzień po dniu, samotny na wzgórzu
Człowiek z głupkowatym uśmiechem
Nikt nie chciał go znać
Wszyscy widzieli w nim jedynie głupka
I nigdy mu nie odpowiadali

Ale głupiec na wzgórzu
widział zachodzące słońce
I oczy w jego głowie
Patrzyły jak świat wiruje wkoło

Ciągle chodził z głową w chmurach
Człowiek o tysiącu głosach, mówił idealnie głośno
Ale nikt go nigdy nie słuchał
Ani dźwięku który zdawało się, że wydawał
A on nigdy tego nie dostrzegał

Ale głupiec na wzgórzu
widział zachodzące słońce
I oczy w jego głowie
Patrzyły jak świat wiruje wkoło

Nikt go nie lubił
Mówino, co chciłby zrobić
I on nigdy nie okazywał uczuć

Ale głopiec na wzgórzu...