nie mówię nic
i tak jak ty
rozciągam usta w srebrny uśmiech
złamana w pół
nakrywam stół
i pytam jak ci minął dzień

gdy będziesz spał
cichutko wymknę się
przepłynę wzdłuż
ocean moich łez
i wrócę zanim słońce wstanie

wychodzisz i
zostawiasz mi
przez próg rzucony tani gest
nie mówię nic
i tak jak ty
rozciągam usta w srebrny śmiech

wieczorem dasz mi garść
dusznego bzu
bym mogła w nim utopić
cierpki ból
a wtedy ty poczujesz się niewinny

dotykasz mnie
i sprawiasz że
już prawie wierzę w twoje słowa
lecz gasisz ogień
szybko zbyt
czy wiesz jak marznę w twych ramionach ?

zasypiasz- ja cicho wymykam się
przepływam wzdłuż ocean moich łez
w pamięci wskrzeszam tamten maj i bez
i wrócę zanim słońce wstanie...