CDość wytoczyli bań dpróżnych przedF domy kaClecy
ŻyCją jak żyli, bezwdolni, głFusi i ślCepi.
dNie współczuj, Gszkoda ełez i żalu
dBezbarwni Gsą, bo cChcą być aszarzy.
Ty weyżej, wFyżeFisj bąGdź i daClej
Niż dci co sGię wyzG7byli marCzeń.
      Niechaj zCalśni BFukowina
      w barwie mGalin.
      Niechaj zCabrzmi FBukowina
      w wiatru sGzumie.
      DCzień minął, dFzień minął, nCadszedł C7wieczór
      FŚwiece Fisgwiazd zGapalił.
      SCiadł przy ogniu
      Pdieśń poFsłyszał i uCmilkł.

Po dniach zgiełkliwych, po nocach wyłożonych brukiem
W zastygłym szkliwie gwiazd neonowych próżno szukać,
Tego co tylko zielonością
Na palcach zaplecionych drzemie.
Rozewrzyj dłonie, mocniej, mocniej
Za kark chwyć słońce, sięgnij w niebo.

Niechaj zalśni...

Odnaleźć musisz, gdzie chmury górom dłoń podają
Gdzie deszcz i susza, gdzie lipce, październiki, maje. Stają się rokiem, węzłem życia, swój dom bukowy
Zawieszony u nieba pnia, kroplą żywicy
Błękitny złoty i zielony

Niechaj zalśni...